ฉันน่าจะตายไปซะก็ดี…แต่เสียงของใครบางคนกลับดึงรั้งฉันไว้
“ถ้าเธอคิดจะตายจริงๆ ทำไมไม่ลองมีชีวิตอยู่ต่ออีกปีดูล่ะ?”
ฉันรู้สึกเหมือนปลาที่หลงติดเบ็ด ไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอที่ชวนให้ฉงนงงงันนั้นได้ ชายหนุ่มในชุดหรูหรายืนอยู่ตรงนั้น พร้อมรอยยิ้มที่ส่องประกายท่ามกลางความมืด
ฉันติดกับของเขาอย่างสมบูรณ์ เขาคือ จางซากยอง ทายาทตระกูลจางโด ผู้คนต่างขนานนามเขาว่า “ขุนนางผู้สูงส่ง” แต่สำหรับฉัน…เขาก็เหมือนนายผู้เป็นเจ้าของที่ฝึกฉันให้เชื่องราวกับเป็นของเล่นของเขา
ชื่ออื่น 꼬리가 개의 몸통을 흔든다